Christoph Meier
C O CO
23.09.17 – 09.11.17
De Oostenrijkse kunstenaar Christoph Meier (1980, woont en werkt in Wenen) tracht met zijn tentoonstelling C O CO een gesprek op te starten tussen zijn werk, de bezoeker en de tentoonstellingsruimte van KIOSK. C O CO is een afgeleide vorm van C & O, de tentoonstelling die Meier vorig jaar in Kunstverein Hamburg presenteerde, maar zal op haar beurt ook de basis vormen voor Meiers tentoonstelling volgend jaar in Casino Luxembourg. Bij elk van de locaties vormt de eigenheid van de ruimte het vertrekpunt en komen nieuwe verhalen tijdelijk samen.
Net zoals de titel C O CO een losse opeenvolging van letters is die bijna een woord vormt, leunen de halfopen, halfgesloten objecten en structuren tegen elkaar aan zonder een duidelijke betekenis prijs te geven. C O CO is een tijdelijk samenspel van containers die ruimte innemen, maar tegelijkertijd ook van perforaties en doorzichten die de ruimte ertussenin benadrukken.
Tegenover de dominante koepelruimte positioneert Meier een lichte, elementaire structuur die zich niet in één oogopslag laat overschouwen en al even eigenzinnig en theatraal is als de omringende architectuur. Bamboestokken palmen de ruimte in. Terwijl ze een strakke, nauwgezet uitgedachte rasterstructuur volgen, penetreren ze de architectuur repetitief en compromisloos, dwars door baksteen en glaspartijen, binnen- en buitenruimtes heen. Hoewel het geheel een invasieve houding aanneemt, staat het tegelijkertijd ook ongegrond en naakt op de benen, alsof het een aanzet of een drager voor iets anders betreft, een nog in te vullen kader.
Ook de geperforeerde sculpturen die zich rond het bamboewerk zetten, spelen met imaginaire ruimtes tussenin en vormen die zowel minimalistische als complexe, unieke als seriële, afstandelijke als engagerende eigenschappen hebben. Meier tracht zijn ‘sociale vormen’ altijd in beweging, in gesprek en dus ook in zekere zin onaf te houden. Hij hoopt ze los te zien komen van wat ze zijn en samen met de bezoeker op zoek te gaan naar wat ze kunnen zijn. Zo worden ze tafel, sokkel, houvast of podium, kortom dragers van betekenis waarmee in dialoog gegaan kan worden.
Bij de drie tafelsculpturen untitled (Discotheque II-IV) maakt ook het uitschenken van mescal deel uit van de ervaring en kruipt het werk bijgevolg letterlijk onder de huid en in het hoofd van de bezoeker. Hier is de bezoeker evenveel protagonist als het werk zelf, het roept als dusdanig een echo op van de performatieve neoninstallatie Proposal for a Discotheque dat Meier in 2009 voor KIOSK realiseerde toen deze zich nog in het paviljoen in de voortuin situeerde. De werken belichten en kleuren elkaar: hoewel gebruikssporen een al dan niet gedeelde geschiedenis verraden, claimen enkelen site-specifiek, tijdelijk of autonoom te zijn, anderen houden elkaar en ons een spiegel voor.
Eenzelfde spel met kijken en bekeken worden dringt zich aan ons op in het in de zijruimte opgestelde videowerk untitled (Filmsetperformancebühnefilm) dat Meier in 2009 tijdens en voor zijn afstuderen voor een publiek presenteerde. De camera die het publiek, ons, frontaal in beeld brengt, doet ons scherper op het geheel terugblikken, alsof wij plots zelf de camera worden en KIOSK de set.
Naar aanleiding van de tentoonstelling verschijnt er een monografie in coproductie met Kunstverein Hamburg en Casino Luxembourg, uitgegeven door Mousse Publishing. Deze publicatie wordt op donderdag 12 oktober voorgesteld in KIOSK (i.s.m. KASKlezingen).
