Nick Oberthaler
Eventuality of an Attempt

Nick Oberthalers tentoonstelling, Eventuality of an Attempt, integreert werken op papier, sculpturen en een kruisvormige, ruimtelijke ingreep binnen het architecturale landschap van KIOSK. Temidden van de uitgesproken architectuur poogt Oberthaler zo tot een uiterst abstracte en uitgepuurde, ruimtelijke ervaring te komen.

De serie tekeningen op papier bestaat uit een gelaagd geheel van Indische inkt, was, pastel en gouache, aangevuld met een enkel fotografisch fragment. Oberthaler verkiest papier boven doek. In zijn broze ontvankelijkheid draagt deze drager sporen van verschillende technieken, gestes en stemmingen met zich mee. Hij benadert schilderkunst slechts als één van de mogelijke expressievormen en streeft ook in zijn afwerking niet naar één welbepaalde stijl: balancerend tussen een gedempte en een bijna lichtgevende samenstelling van kleuren, een gladde, finale textuur en een heel voorlopige, tactiele schets, zoekt hij de mistige ruimte op tussen de strikt beredeneerde vorm en de incomplete, mogelijke vorm. Oberthaler vertrekt vanuit het traditionele schema waarmee de schilderkunstige voorstelling van een landschap wordt opgebouwd. Horizontale lijnen glijden herhaaldelijk doorheen zijn abstract-geometrische kleurvelden als een onbegrensde horizon in een landschap.

Deze lijn, alsook het formaat, de kruisvormige onderverdeling en de kleur van Oberthalers werken op papier worden consequent doorgetrokken doorheen de ganse tentoonstellingsruimte. De kruisvormige wandstructuur van gipsplaten in de centrale koepelruimte creëert een nieuw, sculpturaal brandpunt dat vier gelijke binnenruimtes in zich opneemt. Iedere ruimte staat op zich en wordt als dusdanig individueel benaderd. Sommige wanden worden ingezet als ondergrond voor ritmische kleurvelden en lijnen, andere blijven onbewerkt. Deze achtergrond convergeert met een assemblage van werken op papier, fijne sculpturen van staal, spiegels en een uitvergrote print van de laatste pagina uit het boek Rencontres avec Bram van Velde van de Franse schrijver Charles Juliet. De ongedefinieerde kleuroppervlaktes impliceren een dieptewerking, terwijl de spiegels de uitdijende ruimte rondom reflecteren en een venster bieden op dat wat zich “hors-champ” bevindt. Deze driedimensionale, schilderkunstige voorstelling zet zich als een opengeplooid, vel papier in de ruimte. Als dusdanig tast het de materiële en ruimtelijke grenzen van het medium af.

Eventuality of an attempt is als een geabstraheerde voorstelling van een metafysisch, subjectief landschap: een grijze wolkenstudie, een verdwijnen van de zon in de zee, een vale kleurwaarneming bij het vallen van de nacht en uiteindelijk een verdwijnpunt, met de maan als centrum van de wereld. De eerder vernoemde schilder Bram van Velde zou zeggen dat Oberthalers “vensterstilleven” niet zomaar uitkijkt op de wereld, maar bovenal onszelf aanstaart vanuit de leegte, als een Narcissus die zich in zijn spiegelbeeld verliest. Met de Duitse romantiek in het achterhoofd drukt de kunstenaar het verlangen uit om doorheen reductie een dergelijk niveau van sublieme complexiteit te bereiken. De titel van de tentoonstelling attendeert erop dat hiertoe niet één poging ondernomen werd en dat deze geen één finaliteit inhoudt. Het wijst integendeel op het improviserend openstaan voor de poging en de twijfel, als was deze tentoonstellingsruimte een doodgewone ateliersituatie, badend in de lage winterzon.

zaaltekst / persbericht