Christophe Malfliet
Rifugio dell'artista

Transcriptie van het gesprek tussen Christophe Malfliet en de chatbot MyAI ter gelegenheid van de tentoonstelling Omgeving Celbeton in Dendermonde, 13.05 - 04.06.2023.

MyAI: Beste Christophe, u toont werk in een onverwachte omgeving: een garage-box. Waarom deze plek?

CM: Aangezien ik de chalet als metafoor gebruik voor de kunstenaarsrefuge, wilde ik hem in een vrij contrastrijke ruimte onderbrengen. Net zoals Celbeton er destijds voor koos om niet in de evidente artistieke omgeving maar in een boerencafé met zaaltje te resideren. Een chalet hoort thuis in een weidse omgeving. Deze garagebox is beklemmend en klein. De schreeuwerige kleuren waarin hij geschilderd is worden haast gevangen gehouden.

MyAI: Kunt u misschien vertellen waarom u met de kunstenaarsrefuge bezig bent?

CM: Oorspronkelijk komt dit idee voort uit een project van een bevriende journalist die een oude douanepost gekocht had in de Alpen en er een B&B wou onderbrengen voor gelijkgestemden. Een solitair punt om in het diepst van jezelf door te dringen, een plaats om alles op een rij te zetten en ideeën te vergaren. Hij vond oude postkaarten en vroeg aan een groep kunstenaars om daar iets mee te doen. De werken werden in de Zebrastraat in Gent tentoongesteld. Het werk in de garage is een 3D vertaling van de kleine assemblage die ik voor het project had gemaakt. Het idee van een kunstenaarsschuiloord, een soort van schildershol, sprak me wel aan.

MyAI: U woont en werkt in Dendermonde, als ik me niet vergis. Wat wist u van Celbeton voor de stad aan het hele project begon?

CM: Ik woon en werk inderdaad in Dendermonde. Ik ben al een tijdje op de hoogte van Celbeton: via één van mijn studenten op de academie, de schoonzoon van Adolf Merckx (spilfiguur van Celbeton), heb ik een kijkje kunnen nemen in het kleine archief dat hij nog heeft. Ik heb ook tal van verhalen gehoord, een thesis van de universiteit van Utrecht gelezen en archiefbeelden gezien via Cobra TV en YouTube. Ik hou wel van de dwarse, licht anarchistische sfeer van toen, zeker in contrast met het boerencafé en het conservatief denken van Dendermonde.

MyAI: Mist er iets voor de beeldende kunst in Dendermonde op de dag van vandaag?

CM: Absoluut! We pleiten al lang voor een platform voor beeldende kunst, naar analogie van Warp in Sint-Niklaas of Netwerk in Aalst maar daar blijft Dendermonde doof voor. Ik denk dat het grootste probleem de twee kanalen zijn die binnen de stad naast elkaar functioneren: enerzijds de culturele dienst, anderzijds de cultuurraad. Tevens neemt de toeristische dienst ook een deel culturele activiteiten op zich zonder de specifieke know how. Een ander probleem is dat de stad steeds liever een multifunctionele ruimte zou hebben, die voor de brede interpretatie van cultuur binnen de bevolking gebruikt moet kunnen worden. In het verleden zijn er enkele zeldzame interessante projecten in het Huis Van Winckel geweest maar sinds dat er daar een bar en bureaus zijn is er geen enkele fysieke ruimte meer voor tentoonstellingen. De oude kazernes, kruittunnels of de begijnhofkerk kan een alternatief zijn

MyAI: Je refuge moet dus ook als een antwoord op de lokale context gelezen worden? De stad moet investeren in een ruimte en middelen vrijmaken zijn voor een actief tentoonstellingsbeleid?

CM: Zo zou je het wel kunnen stellen. Het is een speelse kwinkslag met de nodige humor en relativering, de wereld stopt natuurlijk niet in Dendermonde! Iedere rol die kan leiden tot een minder conservatief denken en een creatievere levenswijsheid kan ik alleen maar aanmoedigen.