Laurène Buchheit
TO CHANGE THE DIRECTION OF WIND WOULD MAKE THE TIME BUT WHERE IS THE CLOCK???

Op hoeveel voeten zal jij het podium betreden om het Orakel van Laurène Buchheit te raadplegen?

Praktische informatie

• Performance op woensdag 7 december om 20u
  
• Louis Pasteurlaan 2, 9000 Gent
• Gratis inkom
• Tweede Orakel van de tentoonstelling Oracles, gecureerd door Koi Persyn (komplot x KIOSK)

Interview

Annemarija Gulbe: Kun je ons meer vertellen over het project waar je vandaag aan werkt? Hoe kwam je in aanraking met de inspiratiebronnen die je artistieke praktijk tot dit moment hebben beïnvloed?

Laurène Buchheit: Dit jaar begon ik met het samplen van teksten die ik vond op verschillende locaties, vooral in openbare toiletten. Ze vormen mijn uitgangspunt bij het schrijven. Ik ben geïnteresseerd in het populaire aspect van zinnen die we haast allemaal kennen, zoals "power to the people!", en die werden achtergelaten op plaatsen waar je de deur kunt sluiten en er dus geen getuige aanwezig is bij wat je schrijft.

Mensen willen schreeuwen en preken, sommigen houden de dingen liever voor zichzelf maar vereeuwigen ze tegelijk in openbare toiletten, ook al weten ze dat er duizenden mensen langskomen die na het sluiten van de deur de tekstjes lezen. Ik heb een grote verzameling van dit soort van teksten. Afgelopen zomer ging ik tijdens mijn residentie bij Cas-co (Leuven) aan de slag met de gevonden beelden. In de context van deze tentoonstelling, gebaseerd op een reeks orakels, vond ik het logisch om ze verder te gebruiken. De boodschappen worden altijd gehoord of gelezen door mensen, en daarom doorspek ik de generische citaten met andere, eigen verhalen.

Bovendien spreek ik voor mijn opvoering van het orakel in een niet nader geïdentificeerd object dat mijn microfoon wordt. Ik las Linear Manual, een boek verzorgd door Martin Kohout en uitgegeven door TLTRPreß & PAF in 2013, een geweldige publicatie over stokken. Het deed me denken aan de kracht die het vasthouden van een object heeft om de aandacht te trekken terwijl we spreken, of onze eigen aandacht erbij te houden wanneer we een stok vasthouden, in een praatgroep bijvoorbeeld. Ik ben altijd geboeid geweest door de beeldspraak en het decor van 'de show' en de aanwezigheid van een microfoon op het podium. Alsof het neerzetten van dit specifieke object genoeg is om de aandacht te trekken, ondertussen neemt het ook de retoriek over. Je hoeft de microfoon maar vast te houden en wat je doet wordt een show. Het decor maakt dat je eindelijk luistert, en je je herinnert dat dit de reden is waarom je bent gekomen, of je het nu eens bent met wat er wordt gezegd of niet.

Ik denk dat ik waarschijnlijk beïnvloed ben door de vele concerten die ik heb bijgewoond, ik zag meer concerten dan tentoonstellingen denk ik. Ik heb nooit op een of andere manier muziek gespeeld maar ik wilde het altijd wel doen.

AG: Hoe navigeer je binnen een cyclus samengesteld uit collectieve verhalen en hoe verschilt jouw stem van deze van andere kunstenaars? Hoe zal jouw project interageren met de andere kunstwerken in de tentoonstelling Oracles en/of de ruimte van KIOSK?

LB: Ik realiseer me net hoe al onze praktijken communiceren en zachtjes met elkaar botsen, maar wij zelf niet, we bevinden ons immers nog niet samen in de tentoonstellingsruimte. In bepaalde opzichten overlappen onze praktijken elkaar, maar nooit helemaal. Het is net alsof we via onze kunstpraktijk met elkaar praten. Gewoonlijk werk ik niet in collectieven, dit is een mooi compromis. Ik vind het echt mooi dat we elkaar allemaal kunnen ontmoeten en een gesprek kunnen voeren, ook omdat we allemaal in dezelfde stad wonen. Dat is ook een mooi perspectief voor de toekomst.

Het feit dat Oracles - The Life of S.F. een tentoonstelling is gebaseerd op performance, interesseert me bijzonder. Waar ik super nieuwsgierig naar ben, op een heel positieve manier, is wat er in de tentoonstellingsruimte gebeurt wanneer wij er niet zijn? Dat is de steeds terugkerende vraag. Wat blijft er over na de orakels?

AG: De uitspraak van het orakel luidt een keerpunt in iemands leven in. Hoe zie jij de toekomst en hoe kondigt jouw performance een verschuiving in het narratief aan.

LB:"En je schrijft het verleden terwijl je aan de toekomst denkt" is een fragment van de tekst die de basis vormt voor mijn performatieve orakel. Deze zin beschrijft heel duidelijk wat hier op het spel staat, voor de toekomst, het heden en het verleden.

Over Laurène Buchheit

Laurène Buchheit is een Franse kunstenares, gevestigd in Brussel. Ze gebruikt installatie, tekst en techniek als middelen om systemen te bouwen. Deze systemen zijn opgevat als slapstick-scenario's met verwrongen assemblages waarin humor, spel, poëzie en elementen van de realiteit een rol spelen. Hun schrijfpraktijk is gebaseerd op absurde situaties, machtscodes en manieren van communiceren. Momenteel houden ze zich bezig met het creëren van vrije, centrale ruimtes voor dringende samenkomsten van 'vogels'.