Francesca Hawker
If we had had rain, could we have had a plainer pain?

Op hoeveel voeten zal jij het podium betreden om het Orakel van Francesca Hawker te raadplegen?

Praktische informatie

• Performance op woensdag 21 december om 20u
  
• Louis Pasteurlaan 2, 9000 Gent
• Gratis inkom
• Vierde Orakel van de tentoonstelling Oracles, gecureerd door Koi Persyn (komplot x KIOSK)

Interview

Annemarija Gulbe: Kun je ons meer vertellen over het project waar je vandaag aan werkt? Hoe kwam je in aanraking met de inspiratiebronnen die je artistieke praktijk tot dit moment hebben beïnvloed?

Francesca Hawker: Eerder dit jaar werd ik uitgenodigd om op te treden in De Nor, dat is een soort sociale ontmoetingsplek in de vorm van een sculptuur in Antwerpen (Middelheim). De sculptuur ziet eruit als een grote zitstructuur die opgesteld staat in een beeldenpark. Meestal kijkt de performer van de voet van de sculptuur naar het publiek. Ik was van plan een performance te doen waarbij ik verschillende gedichten voordraag aan verschillende delen van het publiek, afhankelijk van waar ze zitten. Ik kreeg echter amper 2 dagen voor het uitvoeren van de performance, een onverwachte e-mail van de organisator die meldde dat ze een extreme weerswaarschuwing hadden gekregen. De performance werd afgelast. Ik was erg verdrietig, op de dag van de voorstelling was het mooi weer zonder regen of storm.

Aangekomen bij KIOSK, was ik geïntrigeerd door de gelijkenis van de zaalopstelling. Het voormalige anatomische theater dat tot tentoonstellingsruimte is omgebouwd kwam overeen met de structuur van De Nor, met performers die als docenten onderaan het publiek staan. Ik kon deze echo gebruiken om de gedichten en performance die gepland waren, maar nooit hebben plaatsgevonden, te reanimeren. Daarom werk ik met geluid van regen en onweer, ze bootsen de omstandigheden na die leidden tot de annulatie van de performance in Antwerpen.

De rol van een Orakel is de toekomst te voorspellen. De voorspelling over de performance die ik had gepland had een reëel effect. Ze kwam niet uit, werd geen werkelijkheid, maar creëerde wel een nieuwe werkelijkheid door het uitspreken ervan.

AG: Hoe navigeer je binnen een cyclus samengesteld uit collectieve verhalen en hoe verschilt jouw stem van deze van andere kunstenaars? Hoe zal jouw project interageren met de andere kunstwerken in de tentoonstelling Oracles en/of de ruimte van KIOSK?

FH: Ik werk dikwijls met locaties en de ambiance die er heerst doordat alle dingen en performances die er eerder plaatsvonden doorwerken. Ik ben geïnteresseerd in hoe mensen over locaties praten en ze in hun leven opnemen teneinde hun eigen sociale agenda te choreograferen. Bovendien hou ik van gesprekken waarin mensen praten over wat ze in het weekend gaan doen: "Oh, we moeten hier langsgaan en dan misschien daar naartoe omdat het tot deze tijd open is, dat zou een leuke plek zijn om iets te drinken!".

Specifiek in relatie tot KIOSK dacht ik na over het feit dat de tentoonstellingsplek in een school gevestigd is en dat veel studenten waarschijnlijk gebruik maken van de galerie en haar omliggende ruimtes. Tentoonstellingsruimten zijn ook plekken om elkaar te ontmoeten en rond te hangen. Ik gebruik graag praktische objecten of processen die behoeften vervullen. Ik installeer dus een koffiezetapparaat aan de zijkant van de galerie en ik verwacht dat mensen die gebruiken omdat ze zowel koffie als kunst willen.

(Geluid van een koffiezetapparaat op de achtergrond)

Mijn werk is afhankelijk van het werk van anderen. Als het om gezamenlijk werk gaat, is het voor mij belangrijk dat we dezelfde belangen hebben en dat er op zijn minst een denkbeeldige relatie bestaat tussen mij en de mensen op wier werk ik reageer. Die eerste gesprekken bij KIOSK, gezeten op een sculptuur van een vorige tentoonstelling, waren belangrijk. Het is onmogelijk een groepstentoonstelling te ontwikkelen zonder dit soort van momenten. Tegelijk voelt het als de uitnodiging voor een feestje waar je niet weet wat mensen zullen dragen. Je kent de structuur en de basis, maar de details kom je later pas te weten. Ik hou van die anticipatie. Mijn veronderstellingen over wat mensen zullen doen zijn net zo richtinggevend als mijn feitelijke kennis ervan.

AG: De uitspraak van het orakel luidt een keerpunt in iemands leven in. Hoe zie jij de toekomst en hoe kondigt jouw performance een verschuiving in het narratief aan.

FH: De voorstelling die ik bij KIOSK doe is het sluitstuk van mijn project bij De Nor. Dus na afloop zal ik waarschijnlijk een gevoel van opluchting en finaliteit hebben. Ik zal het gevoel hebben dat ik de voorstelling nooit meer hoef uit te voeren omdat het probleem van het niet optreden is opgelost door de uitvoering van de performance bij KIOSK. Daarna krijg ik een sluipend gevoel van teleurstelling en verlies. Waarna ik onvermijdelijk het gevoel krijg dat het beter had gekund en dat het misschien een vreemde situatie was.

Over Francesca Hawker

Francesca Hawker komt uit het Verenigd Koninkrijk en woont in Brussel. Ze werkt op het gebied van performance, poëzie, publishing, muziek & stand-up comedy. Ze studeerde van 2018 tot 2020 aan het Nederlands Kunstinstituut. Momenteel geeft ze Engelse les en leert ze over grammatica. Ze heeft een lopend project genaamd Cover Over Cover, geïnitieerd tijdens een residentie van 6 maanden bij MORPHO in Antwerpen, waarin ze een book-covering service verzorgt voor gênante boeken. Soms treedt ze op als gastheer voor performance-evenementen, zoals een experimentele Open Mic Night op Oscillation Festival, georganiseerd door Q02, Brussel, 2022. Andere recente evenementen en tentoonstellingen zijn: KONVOOI Festival, Bruges, 2022, Bad Covers, Loveday Gallery, London, 2022, Front Lighting, Back Channel, Winona Gallery, Brussels, 2022, Cracking Up and Staging Down: Tickle and Tackle Stand Up, Cabaret Voltaire, Zurich, 2021.