Hamza Halloubi
Appear
08.02.14 – 23.03.14
De tentoonstelling Appear presenteert Hamza Halloubi’s nieuwe film Golshifteh Farahani will not appear in this film (2014). De film stelt ‘de verschijning van de acteur’ in vraag en vertrekt vanuit de idee dat de verschijning van de acteur op zich reeds betekenis in zich draagt en hoe deze verschijning een politiek, sociaal en cultureel effect kan creëren. De hoofdrolspeler in de film, de Iraanse actrice Golshifteh Farahani, belichaamt deze problematiek op bijzondere wijze. Als bekend figuur in Frankrijk en Iran speelt Farahani de diva-rol, maar tegelijkertijd is ze een politieke banneling.
Vanuit een poging om de verschijning van Farahani vast te leggen, ontstaat een diepteonderzoek naar haar al dan niet geacteerde voorkomen en de uiteenlopende idealiseringen en clichés die vanuit de wereld van de cinema en media op haar geprojecteerd worden in het Westen en het Oosten. In een eerste fase van dit ‘work in progress’ had Halloubi een gesprek met de schrijfster Nahal Tajadod die een op Farahani’s leven en werk geïnspireerde roman schreef. Het daaruit volgende filmportret Golshifteh Farahani will not appear in this film bevraagt de aanwezigheid van de acteur in een film en de industriële filmcodes. Het reflecteert over onderwerpen als fictie en waarheid, de cinema en het leven, verbanning, politiek en Iran.
In de twee andere videowerken worden deze thema’s op eenzelfde filosofische en subtiele wijze aangehaald: Letter to Aura (2012) vertrekt vanuit de subjectieve vertelling van de kunstenaar om te reflecteren over de geopolitieke ruimte waarin deze zich bevindt. Apparitions à Soco Chico (2013) stelt de hedendaagse perceptie van gefilmde beelden in relatie tot de geschiedenis van de cinema in vraag.
Tussen documentaire en fictie manoeuvrerend, speelt Appear met de taal van de cinema waarbij het werkproces van de filmmaker het uiteindelijke onderwerp van de tentoonstelling wordt. Geleid door de stem van de kunstenaar-auteur houden alle werken een filosofische toon aan die zowel verwijst naar theoretische kennis als naar persoonlijke herinneringen.
